بررسی رابطه مهارتهای تفکر انتقادی با خطرپذیری و عزت نفس دانشجویان

هدف اصلی پژوهش حاضر، بررسی رابطه بین تفکر انتقادی با خطر پذیری و عزت نفس بصورت توصیفی-پیمایشی از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری این پژوهش، 4842 نفر که شامل همه دانشجویان کارشناسی و کارشناسی ارشد دانشکده های علوم انسانی دانشگاه سیستان و بلوچستان می باشد که از این تعداد، 357 دانشجو به روش نمونه گیری طبقه ای - تصادفی انتخاب شدند. اطلاعات به وسیله پرسشنامه تفکر انتقادی فاسیون، پرسشنامه ریسک پذیری و پرسشنامه عزت نفس روزنبرگ جمع آوری گردید. روایی محتوایی پرسشنامه به وسیله اساتید گروه آموزشی تأیید و میزان پایایی آن به وسیله ضریب آلفای کرونباخ به ترتیب (89%)، (68%) و (71%) به دست آمد. برای تحلیل داده های جمع آوری شده از روشهای آماری ضریب همبستگی پیرسون، آزمونهای تی و آنووا استفاده شد. نتایج نشان داد که بین تفکر انتقادی و مولفه های آن با عزت نفس رابطه معناداری وجود دارد اما بین تفکر انتقادی و مولفه های آن با خطرپذیری و همچنین بین عزت نفس و خطرپذیری رابطه معناداری وجود ندارد. یافته ها با توجه به ویژگیهای دموگرافی مورد مقایسه قرار گرفت و نشان داد که در میان دانشجویان از نظر تفکر انتقادی بین دانشکده ها و مقطع تحصیلی تفاوت مشاهده نشد ولی از نظر جنسیت، تفاوت معناداری مشاهده شد. نتایج در رابطه با خطرپذیری، در بین مقطع تحصیلی تفاوت معناداری را نشان داد ولی از نظر جنسیت و دانشکده تفاوت معناداری وجود نداشت. در رابطه با عزت نفس، در بین دانشکده ها تفاوت معناداری مشاهده گشت ولی از نظر جنسیت و مقطع تحصیلی در بین دانشجویان تفاوت معناداری وجود نداشت.